ســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلام .
روزهای عمر ادمی هی تندترداره میگذره وما ادمها بیخیال از گردش این چرخ همش فکر میکنیم که دنیا هنوز خیلی برامون وقت داره غافل ازاینکه چشم بهم بزنی روزهای عمرت بیشمارگذشته .سال85که باکمک دوستان مجازی والبته برخی ازدوستان واشنایان واقعی زنجیره مهربانی رو راه انداختم فکر نمیکردم این همه سال ادامه پیدا کنه ودرطول این سالها کلی تجربه خودم وهمراهانم کسب کنیم ولی رسم زندگی همینه هرکاری توش هزار بلدی ها هست ونابلدی ، ولی وقتی انجامش میدی میشه بلد اون کار .البته هنوز تو کارهای زنجیره مهربانی بلد نشدم مهربونی ومهربون بودن هرروز پرازشگفتی و درس هست
تواین پست میخام بابرخی ازدوستان حرف بزنم این حرفایی که میزنم تجربه من تنها نیست بلکه تجربه ی خیلی از دوستانی که کارهای خیریه میکنند هم هست درحقیقت میخوام از تجربه ها بگم ولطفا هیج دوست .آشنا .غریبه. همشهری .گارد منفی نگیره .وبادقت ومنطقی بخونه تامل کنه
دوستان کمک کردن خیلی خوبه خصوصا برای مناطق محروم وادمهای نیازمند ولی باید براساس اصل واصولی باشه .نزدیک شروع مدارس که میشه تو شهرهای مختلف و همچنین شهرستان خودم ادمهای متفاوتی گروهها و تشکل های خیریه تشکیل میدن برای کمک لوازم التحصیلی به دانش آموزان (توپرانتز بگم درطول سال ندیدم این گروهها چندان فعال باشن اهم فعالیتشون شروع سال تحصیلی هست ) خب این کارخیلی خوبه ثواب دنیا واخرت رو داره اما
اما نحوه کمک کردن وبه چه کسانی دادن خیلی مهمه (بازم توپرانتز بگم که قصد توهین واهانت به کسی رو ندارم فازمنفی نگیرید ) بزارید مثال شروع سال تحصیلی دوسه سال پیش روبهتون بزنم یکی ازمغازه دارها بهم زنگ زد گفت که یه خانمی اومده حدود10جفت کفش میخوادبهش بفروشه خب اون فروشنده شک کرده چون اون خانم تو لیست ما بوده بعنوان کمک لوازم تحصیلی به فرزندانش وبا اینهمه کفش برای فروش موجب تعجب فروشنده شده بود من باتماس ها ودیداری که بااون خانمه داشتم متوجه شدم اون خانمه خب خانم سرپرست خانواربوده شوهرمعتادی داره بچه های مدرسه ای وتقریبا هرگروه خیریه ای که کمک لوازم وپوشاک تحصیلی بوده به ایشون کمک کرده کلا دوتا بچه مدرسه ای داشته که برا یه بچه اش 17جفت کفش گیرش اومده حتی به ما نگفته بودکه مثلا فلان شخص برا بچه ام کفش خریده .
حالا شروع سال تحصیلی که میشه برید سری به مدارس بزنید لازم نیست همون روزهای اول مهربرید وسط های مهرکه کلاس ها تشکیل میشه برید تازه متوجه میشید که خیلی ها کفش یا لباس فرم یالباس عادی ندارند.درسته بچه ها برای شروع ذوق لباس وکیف کفش نو رو دارند ولی.
امیدوارم دوستانی که کمک های خیرانه میکنند متوجه منظورم شده باشند که کمک کردن خوبه ولی نظم وقانونی داره من نمی تونم خرده بگیرم که چرا فلان معلول یا فلان نیازمند کمک نقدی یا کالا گرفته ازجایی نیازش برطرف شده ولی باز جای دیگه همون نیاز رو طلب میکنه ومیخواد؛ همه مون میدونیم اینقدر اوضاع مالی سخت شده که اونها هم گناهی ندارند ولی ولی ولی تواین کارها باید عاقلانه وبادرایت مدیریت کرد
یکی ازعلت هایی که چندساله گروه ما دیرتر ازهمه کمک لوازم تحصیلی وپوشاک برا دانش اموزان نیازمند تهیه میکنه همینه که بدونیم کی واقعن گرفتارونیازمنده بهش برسیم چون واقعن توشهریور اینقدر این گروهها زیادمیشن که ادم سردرگم میمونه بعد متاسفانه خب خیلی ها نمیگن که کمک تحصیلی گرفتن وحالا تواین زمینه میتونید از ریس بهزیستی .معلمان آشنا ودلسوز ومدیران ومعاونین دلسوز وبادقت کمک وهمراهی بگیرید
یه نکته دیگه که لازمه بگم این هست دوستان .خواهران. برادران. همشهری های خوبم. همه مون میدونیم که اجرت ثواب پیش خدا گم نمیشه پس چرا برای دادن چند جفت کفش یا چند تا دفترومشق وخلاصه هرچیزی از اون کودک، ازاون نیازمند ،عکس میذارید درسته دنیای حال ما مجازی هست دنیای عکس وتصویرهست ولی چرا برای ثابت کردن مهربونی خودتون عکس اون نیازمند رو میذارید ؟ میدونید اون کودک ؛اون پدر؛ اون مادر ؛اون نیازمند ؛ازاینکه درصفحات مجازی عکسش .اسمش نمایان بشه چه زجری میکشه ویا بعدها میکشه ؟
خداروگواه میگیرم معلول قطع نخاعی داشتیم شخصی با دوسه کیلو میوه رفته بود خونه اشون میوه هاروبه مادرمعلول میده ومیگه به فرزند معلولش بده وعکس میگیره و دردنیای مجازی کلی تبلیغ میکنه وتوهین فحش ولعن نفرین برمسولان که رسیدگی نمیکنند والبته کل کمکی که به اون معلول میکنه 100هزارتومن بوده درحالی که حتی اطلاع رسانی نمیکنه که اون مادربابت نگهداری از فرزند معلولش حق پرستاری دریافت میکنه وکمک های پزشکی مثل کیسه کلستومی و ایزی لایف ودارو بهزیستی بهشون کمک میکنه ومعلول دریافت مستعمری ماهانه داره و معلولین قطع نخاعی در راس کمک های مردمی هستند اون فرد اینها رو اطلاع رسانی نکرده وفقد عکس گذاشته بود از معصومیت ومظلومیت اون معلول که احساسات مردمی رو جریحه دارکرد ووقتی که پیش معلول رفتیم وعکس ها رودید معلولی که زبون تکلم هم نداشت بادیدن عکس هاش درصفحات مجازی فقد اشک ریخت مادرش ضجه میزد که نمیدونست میخوادعکس بزره همه ببیند وچندماه بعدکه اون معلول برحمت خدا رفت اون شخص حتی حالی هم نپرسید ازاون مادر دردمند.
شاید نباید من ماجراهای قدیمی رو عنوان کنم ولی چون دراین حیطه هستم میبینم درد میکشم وقتی که فلان مدیر مدرسه درفلان روستای محروم جنوب کرمان بهم میگه دانش اموزم وسایل کمک تحصیلی رو نخواسته چون اقای فلانی ازش عکس میگرفته اینم گفته نمیخام ابروم میره
الان همه بنوعی درفضای مجازی هستند فلان پیرزن روستایی درفلان روستا واتساپ وتلگرام نداره ولی پسرهمسایه دخترهمسایه داره واقعن چرا شماکه مهربونی میکنید عزت نفس دیگران رو له میکنید خوب بودن ؛مهربانی کردن ؛رو بی اجر نکنید
توی همه این سالها اینقدر حرف شنیدم که مطمنم بعدازانتشاراین پست باز حرف وحدیث ها شروع میشه دخترفلانی اینجورگفت دخترفلانی فلان طورگفته وبرخی ها ؛برخی ها، بدون اینکه درک کنند من چه گفته ام ونوشته ام درصفحات مجازی خودشون بازطعنه میزنند و حمله میکنند ولی اینها مهم نیست من میگم کسی که میخواد کارخیری کنه درست انجام بده چرا که کارخیرکردن وظیفه انسانی همه ماهاست هیچ منتی برسرکسی نداریم
میخواید بگید کارخیرکردید وتوصفحات مجازی نشون بدید امار بدید عکس وسایل بزارید نه عکس کودکان کودکانی که با این عکس گرفتن ها میتونند هدیه بگیرند چه جور بزرگ میشن ؟ توی همین شهرستان خودمون داریم طرف فوق داره شخصیت برجسته ای هست ولی هنوز درد داره ازاینکه تومدرسه بعنوان نیازمند نگاهش کردندوپیش بقیه معرفیش کردند تروخدا فکر کنید سنجیده عمل کنید دنیای مجازی جایی برای خوب نشون دادن خودمون نیست دنیای مجازی برای خوب نشون دادن جایی برای زندگی مون هست بی منت وریا مهربون باشیم
ساعتها میتونم براتون ازخیربودن ادمهایی بگم که همشهریم هستند بظاهرسرد وخونسرد وپولدار ومغرور هستند ولی گمنام هستند چرا که نمیخوان با عکس وتصویر مهربونیشون رو نشون بدن وحتی. حتی .معلولین ونیازمندانی هم هستند که بی ریا کمک میکنند نمونه اش روبراتون نوشتم روزعاشورا طبق عادت چندساله ام رفتم خونه معلول قطع نخاعی واون باسخاوت کیسه های کلستومی خودش روبا معلول قطع نخاعی دیگری تقسیم کرد؛ بزرگ بودن ؛ازاده بودن ؛نیازی به جاروجنجال نداره نیازی به منت گذاشتن نداره من وگروه ما وهرکسی که قدم کوچیک یابزرگی که دراین راه برمیداره هیج منتی برسرمون نیست ماوظیفه انسانی مون هست انسانیم وباید به انسانیتمون عمل کنیم
ازهرکسی خصوصا همشهریانم فرقی نداره منوجانی باشه یا قلعه گنجی. تهرانی باشه یا مینابی. .فاریابی باشه یا جازموریانی .کهنوجی باشه یا یزدی و.بنظرمن همه ما ایرانی ها به هرنحو؛ حتی کم یک حلقه اززنجیره مهربانی هستیم پس هرکسی که این نوشته طولانی رو میخونی انتشارش بده که همه در مهربانی های بی دریغ وبی منت باهم باشند
خدایا برای حکمتت نعمت هات بی نهایت شاکرم
پانوشت: اگه گفتم من هیج منیتی ندارم یکی از شرط های زندگیم کمک سالانه درحد توان به معلولین بوده جزومهریه ام بوده ولازم اجراست این رونوشتم که بعدا نگید خودش هم من من کرده گرچه یه همینم میدونم برخی ها گیرمیدن
ولی ,اون ,رو ,ها ,های ,مجازی ,که کمک ,کمک لوازم ,قطع نخاعی ,باشه یا ,کمک کردن
درباره این سایت